Er was eens...
…een sprookjesachtig slot in Ahaus en daartegenover lag Luilekkerland, oftewel café – restaurant Vivendi. Iedere 2e zondag van de maand komen daar Duitse veganistische ridders tezamen aan de ronde tafel. Ze trekken ten strijde tegen dierenleed en eten daarom 100% plantaardig zodat ze ondertussen sterk en fit genoeg blijven.
Wij, ridders van het Twentse Veganistische Gilde, waren per Facebook-postduif Chris van Pareren uitgenodigd om onze krachten te bundelen en samen met onze Duitse dierenvrienden een magische cirkel te vormen. Koning Thomas en nog wat andere moedige ridders ontbraken, maar dat mocht de pret niet drukken. We hadden vandaag namelijk wél de toekomst bij ons, want Willem de Dappere (12 jaar) stond ons bij.
We reden op een koets, zonder paarden natuurlijk, naar onze locatie. Het leek wel hekserij zo snel als we er waren, of kwam het nou door de kapotte snelheidsmeter?
Eenmaal aangekomen op locatie werd het één groot sprookjesfeest. We werden voorzien van toverdrankjes, zoals onderstaande cappuccino met plantaardige melk en een kleurrijke salade in een glaasje. Stiekem had de serveerster er ook nog wat verleidelijk brood naast geserveerd, want ze wilde ons graag nog vaker in haar restaurant. Ze heeft sommigen van ons ongemerkt wat Duitse spreuken toegefluisterd, want niet iedereen was deze taal voldoende machtig. Echter zoals het echte nobele ridders betaamd, hebben we elkaar ook uit deze brand geholpen.
Naast ridders waren er wat troubadours, een boze stiefmoeder, Rozekapje, Raponsje, kruidenvrouwtje Ratjetoe, een paar Oosterse raadslieden en een glutenvrije fee meegekomen.
Vivendi was op alles voorbereid en wist ook onze glutenvrije fee te verleiden met deze gouden schat: “Glutenvrije-, veganistische-, groenten- tofu- medaillons.”
Dit bourgondisch festijn ende drinkgelag deed onze levensgenieters goed. In de middeleeuwen konden alleen de rijken, voornamelijk de adel, het zich veroorloven om ingrediënten, zoals specerijen, te importeren. De ridders van deze ronde tafel deden het blijkbaar goed, want alles was buitengewoon bekoorlijk en simpelweg hemels. Een kleine greep uit alle heerlijkheden:
Op miraculeuze wijze verdween er overigens een patatje van het bord van één van onze lieden. Tot op de dag van vandaag is het raadsel nog steeds niet opgelost…
Hans en Grietjes hadden natuurlijk tofublokjes gestrooid onderweg en zodoende konden we de weg terug makkelijk vinden. En we leefden nog lang en gelukkig!
Bekijk hier onze schatkaart:
Foto's zijn gemaakt door: Deborah Kara
