Hoi! Een peertje hier, een wijntje daar, een buideltje kruiden, voor mekaar! De oplossing voor alle problemen. Wacht, hoe? Oh ik zal even bij het begin beginnen. Kijk toen de wereld nog een heel klein baby'tje was, tevreden kirrend in de oeroude schoot van moedertje oneindigheid, toen bestonden er nog geen oplossingen. Wacht, hoe? Dat komt zo, er waren nog geen problemen. Mooi hè? Oplossingen waren nergens voor nodig. Terwijl de wereld vrolijk spelend en tevreden lerend opgroeide, sijpelde er opeens een oplossing de wereld in. Het mengsel bleek oersoep te zijn, de oplossing voor het leven op aarde. Zo zie je maar weer, de oplossing was er eerder dan het probleem.
En nu wij hier met zijn allen dat leven leven, en leren leven met alle oplossingen van dien, maak ik gewoon even een lekker probleem voor alle oplossingen. Wacht, nee, andersom. Deze oplossing troost, verwarmt, opent harten, doet de ergste boosaard nog blozen en de grootste ijsklont smelten. De oplossing heet fonkelpeertje. Ik serveer de peer met meringue, kokosroom, aalbes, en zijn eigen fonkelmeer.
Voor vier oplossingen haal ik in huis:
- 4 stoofpeertjes
- 350 milliliter fruitige witte wijn
- 1 kruidenbuideltje voor glühwein (ik haal deze in Duitsland, wanneer je geen Duitsland in de buurt hebt kun je ook gewoon kruidnagel, kaneel en sinaasappelschil gebruiken want dat is wat er in zo'n buideltje zit)
- het vocht van 1 pot kikkererwten, op kamertemperatuur
- poedersuiker
- citroensap
- 4 takjes aalbessen
- 4 eetlepels rietsuiker
- 1 blik kokosmelk dat een nacht lang op de kop in de koelkast heeft gestaan, hiervan gebruik ik alleen het dikke romige deel, de waterige rest negeer ik
- 4 dierbaren die houden van oplossingen (niet om op te eten, in ieder geval niet letterlijk, figuurlijk is dat wel zeer bevorderlijk, maar geliefd gezelschap is essentieel in deze)
Die peren die gaan dobberen in de wijn met de kruiden, vier uren lang, op een laag pitje op het fornuis, als babywereldjes zonder oplossingen in een bubbelend smaakoceaantje.
Ergens tijdens de drijfduur van de peertjes kom ik op het idee om het kikkererwtennat op te kloppen met de staafmixer. Dat is vragen om oplossingen natuurlijk. Ik sta al zo'n vijf minuten te mixen als ik denk hé, laat ik er wat poedersuiker bij doen om deze oersoep nog wat gecompliceerder te maken. Aldus, flink schudden met de bus suiker en doormixen, weer vijf minuten. Hé volgens mij is het handiger om de klopper te gebruiken in plaats van de staafmixer. Weer eerst een oplossing. Dus of dat klopt, dat die klopper handiger is, zal ik niet weten want ik heb het niet afgemaakt met de staafmixer dus ik weet niet of dat niet ook gewoon goed zou zijn gegaan. Geen probleem. In ieder geval klop ik nog zeker wel tien minuten door, voeg ik poedersuiker toe tot ik de smaak zoet genoeg vind en knijp ik er tussen alle opkloppingen door ook nog een scheut citroensap doorheen. De oplossing wordt oerstijf, het goedje blijft gewoon in de kom hangen als ik de kom omkeer. Perfect.
Ik lepel bergjes oerstijfsel op de bebakpapierde ovenplaat en schuif de sneeuwtopjes in de 100 graden warme oven. Anderhalf uur doorwarmen en dan gaat de oven uit. De deur blijft nog twee uur dicht. Maak die ovendeur in geen enkel geval open tijdens dit drieënhalf uur durende proces.
Als peer, meer en sneeuwbergjes bijna klaar zijn karameliseer ik vier eetlepels rietsuiker in een pannetje en haal ik de vier takjes aalbessen door de suikerstroop.
Ik vis peer uit het meer en plaats ieder fonkelpeertje op een eigen bordje. Ik leg een sneeuwbergje meringue op ieder bordje, plus een sliertje suikerbessen. Ik klop het dikke deel van de kokosroom nog even op en schep een eetlepel ervan op ieder bordje en tada! Daar is ie toch! De oplossing voor alle problemen! Geen dank.
Doei!
PS: Eén oplossing heb ik niet meer uitgevoerd: het schenken van het warme witte-wijn-fonkelmeer bij de fonkelpeer, het hoefde ook niet meer want er was weer eens geen probleem dus heb ik deze oplossing maar gelaten voor wat ie was.
