Voor ons bezoekje aan restaurant Nielz gingen we gezellig naar Almeloooooo, de woonplaats van onze Alfons.
"Eén stoplicht springt op rood, een ander weer op groen, in Almelo is altijd wat te doen."
(Herman Finkers,1985)
Alfons en andere Almeloërs zijn niet zo van de dikdoenerij of opschepperij, maar toch is het een stad waar ze trots op mogen zijn. Een stad waar niet alleen cabaretier Herman Finkers vandaan komt, maar ook Steve Mokone als eerste zwarte voetballer in Nederland bij Herácles speelde, een stad die de eerste zwarte Sinterklaas voortbracht, die een van de eerste moskeeën van Nederland bouwde, waar Miss World Azra Akin, zangeres Ilse De Lange, presentatrice Daphne Bunskoek en last but not least astronaut Wubbo Ockels vandaan komen.
Voordat we bij Nielz gingen eten in gezelschap van onze Almelose dierenheld Alfons, hadden we erg vriendelijk mailcontact gehad met bedrijfsleider Robert Botter. Zijn keukenmanager had ervoor gezorgd dat we voor een budget naar keuze volledig plantaardig konden eten. We kozen voor een 3-gangenmenu van €25,- en kregen een fantastisch menu aangeboden. Het mooiste was nog, dat alles ook glutenvrij was. Aan hun logo op de servetjes was echt niks gelogen:
Bij aankomst zagen we dat er kermis was in Almelooo. Rood en groen werden vrolijk vergezeld door meerdere kleurtjes en lichtjes en er klonk een hele hoop plezier over het plein. Eigenaar Niels Mulder ontving ons netjes op het terras en bracht ons fijn binnen naar een keurig gedekte rustige tafel. In typisch Almelose kleuren zaten we op een prima plekje en werden we op onze wenken bediend.
Aanvankelijk werd er stokbrood met knoflooksaus geserveerd, zoals de bediening waarschijnlijk gewend is. Nadat we voorzichtig naar een vegan variant informeerden, ontstond er een gezellig gesprekje met de vriendelijke serveerster. Het leek haar moeilijk om alles 100% vegan te eten en ze gaf aan er respect voor te hebben. Wij benoemden dat het makkelijker is dan je denkt en dat je vaak de beste resultaten boekt als je stap voor stap plantaardig probeert te leven. Je hoeft niet van de ene op de andere dag veganist te zijn. Iedere stap naar een diervriendelijker bestaan is een mooie stap en na een tijdje weet je waarschijnlijk precies welke alternatieven er allemaal zijn. Er is zelfs zoveel keuze dat er mogelijk een nieuwe inspirerende wereld voor je opengaat. Alles is te veganiseren zeiden we, wat Gijs op zijn beurt weer een tof werkwoord vond. Deze avond had de knappe kok alles geveganiseeerd en ook nog eens glutenvrij gemaakt. Geen werkwoord voor gevonden nog. Weggluteriseren, weggluteren of gluutd’ruuteren? Zeg het me maar.
De keukenmanager had zich flink uitgesloofd voor ons, want voor we het wisten stonden er voor 9 planteneters wel 5 bakjes glutenvrij stokbrood met heerlijke tomaten-tapenade en groene pesto. Iedereen was blij verrast.
De sfeer zat er al goed in, de bediening vroeg steeds of alles naar wens was en schonk regelmatig bij. De eerste verrassing was al geslaagd, maar toen het voorafje geserveerd werd waren we allemaal onder de indruk. Een heerlijke rode linzensoep met zoete aardappel werd opgediend in glazen op pootjes. Dat gaf een spectaculair effect. Er zat een luchtje aan deze verwennerij dachten we. Eens even ruiken. Ja hoor, dat klopte. Een vanilleluchtje welteverstaan. Heerlijk vonden we! Ineens hadden we het over de neus van honden en het blijkt dat het reukvermogen van een hond ongeveer een miljoen keer zo sterk is als het reukvermogen van een mens. Daar hadden wij dan weer respect voor!
Dat met die honden kreeg nog wel een staartje. Geen hond in de pot hoor, daar doen veganisten niet aan natuurlijk. We zijn dan wel een stelletje plantenslachters en sommigen van ons demonstreren weleens tegen dierenleed, maar blaffende honden bijten niet. Alleen Deborah dan, die wil nog weleens happen.
Okay, terug naar het hoofdgerecht. Deze bestond uit Thaise kokoscurry met kikkererwten, pilavrijst en rauwkost als garnituur.
Pilav is een (bij)gerecht uit het Midden-Oosten, die eerst wordt gefruit in olie en vervolgens onder toevoegen van bouillon gaar wordt gesmoord. Afhankelijk van de landstreek gebeurt dit met bepaalde kruiden, groenten, peulvruchten en vlees. In ons geval met kikkererwten dus. Volgens velen is het een gerecht dat uit de vroeg-Ottomaanse (Turkse) keuken stamt. Even hadden we een discussie of dit nou een soort risotto was en dat is geen vreemde vergelijking, want Pilav is nauw verwant aan de Italiaanse risotto.
Rechts op de foto zie je dat Ilona een culinair hoogstandje showt. Helaas laat ze ons de inhoud niet zien. Links kun je zien dat iemand zijn eten heilig verklaarde.
Het toetje zag er eveneens heerlijk en kleurrijk uit. We zijn niet altijd gewend om toetjes te krijgen, dus dit waren weer extra punten voor de kok. Kijk nou toch hoe lekker de gemarineerde ananas met een espuma van framboos en sorbetijs eruit ziet. Het niveau van deze kok was zo hoog, dat ik het woord espuma eerst moest opzoeken.
Espuma (Spaans en Portugees: schuim) is een culinaire bereidingswijze. De methode werd bedacht door de Spaanse chef-kok Ferran Adria. Het principe is vrij eenvoudig: men mengt vloeibaar voedsel met gelatine en spuit dit op onder druk van lachgas. Dit vormt samen een luchtig schuim waaraan, in tegenstelling tot andere mengsels, geen eieren of room meer hoeven worden toegevoegd. Wat een topidee van deze kok, want het was natuurlijk uitermate geschikt voor plantaardige desserts. Wel even agar agar gebruiken natuurlijk, want dierlijke gelatine wordt gemaakt van huid, botten en kraakbeen van zoogdieren.
Het was zo lekker, dat een aantal van ons onbedaarlijk hebben zitten schransen. Daar lusten de honden geen brood van. Ja ja, je voelde ‘m aankomen natuurlijk. Figuurlijk dan hè. Ook had iemand zoveel gesnoept van het lekkere stokbrood, dat ze haar bord niet eens meer leeg kreeg. Daar baalde ze van, want het smaakte geweldig. Een goed restaurant heeft tegenwoordig doggybags zei iemand en inderdaad, in een keurig bakje kreeg ze het mee naar huis en rechts op de foto zie je hoe deze smulpaap er de volgende dag nog opnieuw van genoten heeft.
Het was zo gezellig, dat we niet eens doorhadden hoe laat het was. Eigenaar Niels Mulder kwam persoonlijk nog even vragen of alles naar wens was geweest. Het leek hem leuk om ook eens op plantaardig avontuur te gaan bij een vegan restaurant. Wij begonnen natuurlijk over de app Happy Cow, maar het was alleen al leuk dat hij openstond voor onze ideeën en zich ook een beetje liet inspireren. Almelo is zo’n ruimdenkende stad en de toekomst is plantaardig. Wie weet staat er binnenkort bij Nielz ook iets plantaardigs op de kaart, zonder dat we het doorhebben.
Ik wil geen slapende honden wakker maken hoor, maar we zijn wel aan het einde gekomen van dit avontuur. Als een stelletje trouwe honden vertrokken we weer naar onze eigen woonplaats, maar we verlieten wel kwispelend het pand en besloten dat Nielz ons een fantastische avond had bezorgd.
Foto's gemaakt door: Alfons en Deborah
