Uit eten zonder dier. Veganisten onder elkaar.
Hoi! Gisteravond gingen mijn man en ik uit eten met Astrid, Hans, Inia, Ilona, Laurens en Rianne. Wat deze mensen met elkaar gemeen hadden was dat mijn man en ik ze nog niet kenden. Wat ze met elkaar en met mij gemeen hebben is dat ze er een veganistische levensstijl op na houden (mijn man is nog net geen veganist). En wat ons bij elkaar bracht was het prachtige initiatief van deze plantaardige club om één keer per maand bij iedere keer een ander etablissement aan te schuiven voor een veganistische maaltijd. Vooraf wordt zo'n doorgaans niet op veganisme ingesteld restaurant dan wel even gebeld met de vraag of we a. welkom zijn en of ze b. voor ons willen koken zonder dierlijke bestanddelen. Dat wilden ze wel, bij Italiaans restaurant Sorrentino in Enschede. Dat is op zich al tof natuurlijk. En het viel zeker niet tegen.
Bij de thee die ik bestelde lag nog een verdwaald melkchocolaatje zich lichtelijk opgelaten te voelen tussen de dierenvrienden. Ik stelde het zoete blokje gerust: "ik zal je niet opeten hoor". De chef kwam aan tafel en onthulde het menu. Wij gingen akkoord en na wederzijdse succeswensen begaf de kok zich weer richting de open keuken.
Gezellig keuvelend vlogen wij de tijd voorbij. Hop, daar werd een bordje bruschetta voor onze hongerige neuzen gezet. Met de glutenvrije vogel in het gezelschap was ook rekening gehouden, zij kreeg gebakken paddestoelen afgeblust met witte wijn, als ik het goed heb onthouden. De bruschetta bestond uit een knapperig geroosterd stuk lekker brood, ik denk dat het was bewreven met knoflook, belegd met een smaakvol mengsel van onder andere stukjes tomaat en knoflook. Voorgerecht geslaagd.
Dan het hoofdgerecht. Er was speciaal voor ons eivrije penne ingevlogen, en voor onze glutenvrije vogel ook glutenvrije eivrije pasta. Verschillende groentes, oesterzwammen, zongedroogde tomaatjes, verse peterselie en lekker flinke stukjes knoflook zwommen in een rode saus die door de pasta geserveerd werd. Een originele toevoeging die voor een mooie smaakverrassing zorgde was een vinger:
Nee dat is een wortel natuurlijk. De aangename verrassing kwam van kummel, als we het goed hebben geraden dan. Er werd een anijsachtige smaak opgemerkt en getwijfeld over of het anijszaad, venkelzaad of kummel zou zijn. Zelf heb ik de conclusie getrokken dat het kummel, karwijzaad, was. Nu twijfel ik al weer en denk ik dat het ook heel goed venkelzaad had kunnen zijn. Ach laat die zaden het zelf ook maar uitvechten ofzo. De smaak was raak. Complimenten voor de kok. Hoofdgerecht geslaagd.
Het optionele toetje waar ik niet meer voor ben gegaan was vers fruit. Een tafelgenoot proefde iets van een naar amaretto smakende dressing of siroop die over de fruitsalade was gesprenkeld.
Bij de dubbele espresso die ik bestelde werd geen melkchocolaatje meer gepresenteerd. Mooi. Bij het de tweede keer bestellen van thee werd de persoon in kwestie de keuze gegeven tussen een nieuw theezakje of hergebruik van het eerste zakje. Dat kun je raar vinden maar ik vind het in het kader van duurzaamheid, waarom-een-extra-theezakje-verspillen-als-dat-helemaal-niet-nodig-is-alleen-maar-omdat-ik-er-nu-eenmaal-op-sta-dat-ik-precies-dat-krijg-waarvan-ik-vind-dat-ik -ervoor-betaal-namelijk-twee-theezakjes best wel dapper omgedacht van onze overigens zeer vriendelijke en bekwame serveerster.
Ik heb een gezellige avond beleefd met goed eten en fijne mensen waarmee het lekker kletsen is over van alles en nog wat met die gemeenschappelijke leefstijl op de achtergrond. Een mooie ervaring die ik graag vaker beleef. Dank jullie wel Astrid, Hans, Ilona, Inia, Laurens, Rianne, Arthur en Sorrentino!
Doei!
Dit artikel verscheen eerder op de blog Vegaan met die banaan.
