Het veganisme, je hebt voorstanders en je hebt tegenstanders, zoals eigenlijk met alles. Voor mij een zeer bewuste keuze.
Ik kom uit een nogal conservatieve omgeving, als klein kind wilde ik al geen vlees eten.
Mijn oom en tante woonden naast een slagerij, tussen hun huis en de slagerij zat een gangetje om achter het huis te komen. Het was een zomerdag, ik was een jaar of 7, rende het gangetje in en daar lag een koe in het slachthuis, de deuren stonden open omdat het zo warm was. De koe was met vier poten geketend, keek mij aan en werd door de kop geschoten. Ik was zó kwaad: "Stelletje moordenaars, hoe durven jullie!" Natuurlijk wilde ik geen vlees meer eten. Maar ja, zolang ik bij mijn ouders woonde had ik niks te vertellen: "stel je niet zo aan, je eet dat gewoon op". Uitgepraat!

Zeven jaar later werd ik veganist. Wel een hele bewuste, maar nog steeds niet zaligmakend. Ik zag op facebook per ongeluk een filmpje over de kippen-/eierindustrie en dat heeft mij aan het denken gezet. "Waarom moeten die kippen zo lijden? Omdat wij anders geen ei kunnen eten?" Even een snelle afweging. Wat vind ik belangrijker, dat de kippen een respectvol leven hebben of dat ik ei kan eten? Dat was voor mij niet zo moeilijk, ik hoef niet zo nodig ei te eten.
Als ik het ergens niet mee eens ben doe ik gewoon niet meer mee en dat was voor mij het begin van het veganistische leven.
Er kwamen veel vragen in mij naar boven:
- Ik eet graag quiche. Wat ga ik als bindmiddel gebruiken?
- Als ik geen kaas wil gebruiken, hoe ga ik dat vervangen?
- Hoe ga ik slagroom vervangen? (dit gebruikte ik vaak door een saus of om sneller een vol gevoel te hebben na het eten)
- Ik hou helemaal niet van koken. Zijn er ook vegan kant-en-klaar maaltijden?
Zo fanatiek als ik begon wilde ik iedereen bewust maken van alles wat ze onder hun neus naar binnen schuiven, maar al snel kwam ik erachter dat dit niet zo werkt. Ik liet mensen de meest gruwelijke beelden zien van het leed wat vooraf gaat aan dat stukje vlees dat op hun bord ligt of het glas melk en die plak kaas. Maar willen mensen dit wel weten? Ik kreeg boze reacties en felle discussies. Daar had ik helemaal geen zin in. Dáár zit nu net het 'probleem' van een gemiddeld veganist. Ik wilde de wereld verbeteren, voornamelijk de dierenwereld (nog steeds hoor). Nog nét geen activist, maar toch wel mensen 'lastig vallen' met mijn overtuiging om geen dieren te consumeren. Dan moet je oppassen dat het niet dogmatisch wordt. Inmiddels heb ik in mijn uitingen een stapje teruggedaan. Mijn mening waar niemand op zit te wachten voegt niets toe en maakt de wereld niet mooier. Sterker nog, het zorgt juist voor een grotere kloof.

Maar zoals ik al schreef, ik ben ook niet zaligmakend. Ik heb ook een auto, smartphone, tablet, laptop enz. Mijn verschil met het gros van de veganisten is, dat ik me niet druk maak over global warming. Ik zie CO2 uitstoot niet als een probleem. De bomen hebben juist CO2 nodig om dit om te zetten in zuurstof (maar dan moeten ze de bomen wel laten staan).

Dan kom ik tot slot op het (voor mij) ergste punt, GELD. Geld maakt alles kapot, omwille van geld moeten de dieren lijden. Het is geen kwestie van vraag - aanbod, nee, in de vee-industrie gaat dat anders. Ze zorgen voor het aanbod, dan komt de vraag (inkomsten) vanzelf. Wij moeten belasting betalen, maar hoeveel mensen weten er eigenlijk wat er allemaal met dat geld gedaan wordt? Kijk voor een antwoord eens naar mijn favoriete documentaire sites:
*http://www.filmsforaction.org/walloffilms/
*http://thespiritscience.net/2014/05/23/200-consciousness-raising-documentaries/
*http://www.social-consciousness.com/2014/03/300-mind-expanding-documentaries.html