Of ik een blog wil schrijven over documentaires? Er is al zoveel geschreven over documentaires, welke meerwaarde heeft mijn aandeel? Persoonlijk zie ik de toegevoegde waarde er niet in, maar ik kan wel wat vertellen over mijn kijk op het leven. Een soort van eigen documentaire, maar dan zonder beeld.
Het veganisme, je hebt voorstanders en je hebt tegenstanders, zoals eigenlijk met alles. Voor mij een zeer bewuste keuze.
Ik kom uit een nogal conservatieve omgeving, als klein kind wilde ik al geen vlees eten.
Mijn oom en tante woonden naast een slagerij, tussen hun huis en de slagerij zat een gangetje om achter het huis te komen. Het was een zomerdag, ik was een jaar of 7, rende het gangetje in en daar lag een koe in het slachthuis, de deuren stonden open omdat het zo warm was. De koe was met vier poten geketend, keek mij aan en werd door de kop geschoten. Ik was zó kwaad: "Stelletje moordenaars, hoe durven jullie!" Natuurlijk wilde ik geen vlees meer eten. Maar ja, zolang ik bij mijn ouders woonde had ik niks te vertellen: "stel je niet zo aan, je eet dat gewoon op". Uitgepraat!
Het veganisme, je hebt voorstanders en je hebt tegenstanders, zoals eigenlijk met alles. Voor mij een zeer bewuste keuze.
Ik kom uit een nogal conservatieve omgeving, als klein kind wilde ik al geen vlees eten.
Mijn oom en tante woonden naast een slagerij, tussen hun huis en de slagerij zat een gangetje om achter het huis te komen. Het was een zomerdag, ik was een jaar of 7, rende het gangetje in en daar lag een koe in het slachthuis, de deuren stonden open omdat het zo warm was. De koe was met vier poten geketend, keek mij aan en werd door de kop geschoten. Ik was zó kwaad: "Stelletje moordenaars, hoe durven jullie!" Natuurlijk wilde ik geen vlees meer eten. Maar ja, zolang ik bij mijn ouders woonde had ik niks te vertellen: "stel je niet zo aan, je eet dat gewoon op". Uitgepraat!
Pas op mijn 26e(!) werd ik vegetariër. Niet een hele bewuste, maar ik at geen vlees meer. Pas toen ik in Enschede kwam wonen werd mijn wereldje wat groter. Iemand vertelde mij over 'vegetarische kaas': "Huh hoezo? Kaas is toch altijd vegetarisch?" Ai, dat maakte voor mij al een verschil. Ik ging mijn boodschappen iets 'bewuster' doen, geen dierlijk stremsel meer in mijn kaas. Leer had ik al uit mijn leven verbannen, want daar moet het dier immers eerst voor doodgemaakt worden.
Zeven jaar later werd ik veganist. Wel een hele bewuste, maar nog steeds niet zaligmakend. Ik zag op facebook per ongeluk een filmpje over de kippen-/eierindustrie en dat heeft mij aan het denken gezet. "Waarom moeten die kippen zo lijden? Omdat wij anders geen ei kunnen eten?" Even een snelle afweging. Wat vind ik belangrijker, dat de kippen een respectvol leven hebben of dat ik ei kan eten? Dat was voor mij niet zo moeilijk, ik hoef niet zo nodig ei te eten.
Als ik het ergens niet mee eens ben doe ik gewoon niet meer mee en dat was voor mij het begin van het veganistische leven.
Er kwamen veel vragen in mij naar boven:
- Ik eet graag quiche. Wat ga ik als bindmiddel gebruiken?
- Als ik geen kaas wil gebruiken, hoe ga ik dat vervangen?
- Hoe ga ik slagroom vervangen? (dit gebruikte ik vaak door een saus of om sneller een vol gevoel te hebben na het eten)
- Ik hou helemaal niet van koken. Zijn er ook vegan kant-en-klaar maaltijden?
Een doorgewinterde veganist snapt dat deze vragen helemaal geen problemen zijn. In plaats van ei gebruik je bijvoorbeeld maïzena of kikkererwtenmeel. Kaas bestaat ook in vegan varianten. Slagroom gebruik ik gewoon niet meer, als het echt moet gebruik ik amandelmelk. Tja, die klant-en-klaar maaltijden? Dat was misschien wel mijn slechtste gewoonte. Ik kook tegenwoordig gewoon zelf.
Zo fanatiek als ik begon wilde ik iedereen bewust maken van alles wat ze onder hun neus naar binnen schuiven, maar al snel kwam ik erachter dat dit niet zo werkt. Ik liet mensen de meest gruwelijke beelden zien van het leed wat vooraf gaat aan dat stukje vlees dat op hun bord ligt of het glas melk en die plak kaas. Maar willen mensen dit wel weten? Ik kreeg boze reacties en felle discussies. Daar had ik helemaal geen zin in. Dáár zit nu net het 'probleem' van een gemiddeld veganist. Ik wilde de wereld verbeteren, voornamelijk de dierenwereld (nog steeds hoor). Nog nét geen activist, maar toch wel mensen 'lastig vallen' met mijn overtuiging om geen dieren te consumeren. Dan moet je oppassen dat het niet dogmatisch wordt. Inmiddels heb ik in mijn uitingen een stapje teruggedaan. Mijn mening waar niemand op zit te wachten voegt niets toe en maakt de wereld niet mooier. Sterker nog, het zorgt juist voor een grotere kloof.
Maar zoals ik al schreef, ik ben ook niet zaligmakend. Ik heb ook een auto, smartphone, tablet, laptop enz. Mijn verschil met het gros van de veganisten is, dat ik me niet druk maak over global warming. Ik zie CO2 uitstoot niet als een probleem. De bomen hebben juist CO2 nodig om dit om te zetten in zuurstof (maar dan moeten ze de bomen wel laten staan).
Wel eet ik bananen en daarvoor worden vele hectaren regenwoud gekapt. Gewoon omdat wij bananen willen eten, of mango's. Ook ik hou van chocola, tot ik ontdekte dat hier een hele kinderhandel achter zit (Ivoorkust).
Ik woon in een huis wat enkele vierkante meters van deze planeet in beslag neemt, spoel het toilet door met schoon drinkwater (terwijl mensen in andere delen van de wereld dood gaan omdat er geen drinkwater voor handen is), maak gretig gebruik van mijn centrale verwarming, sponsor de oliemaatschappijen door auto te rijden.
Wij weten haast niet beter dan dat we van de aarde kunnen nemen, maar hoe vaak geven we wat terug? Ook hierin ben ik niet anders dan de 'rest', maar ik wil er wel wat aan doen. Ik wil geen parasiet/sprinkhaan zijn, ik wil de planeet niet uitputten, ik wil wat terug geven, elke keer als ik wat neem. Daar ligt mijn volgende challenge.
Dan kom ik tot slot op het (voor mij) ergste punt, GELD. Geld maakt alles kapot, omwille van geld moeten de dieren lijden. Het is geen kwestie van vraag - aanbod, nee, in de vee-industrie gaat dat anders. Ze zorgen voor het aanbod, dan komt de vraag (inkomsten) vanzelf. Wij moeten belasting betalen, maar hoeveel mensen weten er eigenlijk wat er allemaal met dat geld gedaan wordt? Kijk voor een antwoord eens naar mijn favoriete documentaire sites:
*http://www.filmsforaction.org/walloffilms/
*http://thespiritscience.net/2014/05/23/200-consciousness-raising-documentaries/
*http://www.social-consciousness.com/2014/03/300-mind-expanding-documentaries.html
