Om eerst even in de juiste stemming te komen:
Ha, de sfeer zit er direct goed in. Zo ook bij de Shamrock. Vanaf het eerste moment dat je binnenstapt voel je je thuis in de tweede huiskamer van Almelo. Een grote open haard zet de warme uitstraling kracht bij en de vriendelijke bediening straalt je tegemoet.
Meer dan 200 soorten whiskey kun je er proeven. Een serveerster droeg dan ook een t-shirt met de opdruk “Malt Whiskey”. Ik hoop dat ze het niet erg vond dat ik naar haar voorgevel staarde, om vervolgens onbedaarlijk hard in lachen uit te barsten.
“Alfons, you only had one job!” Hij zou, zoals we van hem gewend zijn, weer kapot mooie plaatjes schieten. Vind je dat raar klinken? Nou, dat leer ik van mijn puberdochter. Die vindt alles ‘kapot-nogwattes’, maar dat terzijde. Eerlijk gezegd kon Alfons er niet zoveel aan doen dat hij net te laat was, want we vielen 5 man en 2 vrouw sterk aan alsof we uitgehongerd waren. Aanvalluhhhhh! O nee, laat ik maar niet beginnen over zaken die met voetbal geassocieerd kunnen worden na afgelopen weekend.
De plantenslachters lieten weer eens weinig over van wat eerst een oogverblindende creatie was. Uhhhh, verkeerde term gekozen vrees ik.
Er volgde een Mc Tofu-salade met een doeltreffende samenstelling. Kijk hieronder maar eens hoe wij verwend werden. Onze glutenvrije Twentse werd overigens niet buitenspel gezet. Ook zij kon meegenieten van een heerlijke warming up met zelfs glutenvrij stokbrood.
In de verlenging van het voorafje begonnen we aan een waar Shamrock-feestje. Een voorgerecht-toegift bestaande uit kapot -lekkere soep met tofublokjes die in het groen speelden met elkaar totdat ze 1 voor 1 naar binnen gepingeld werden. Tof geserveerd zo, in hippe weckpotjes.
Na de rust begon de tweede helft. O wacht, dat was een schijnbeweging. Eerst een foto van ons team natuurlijk.
Prachtig mooi afstandsschot van de bediening en het rondootje trapte daarna voorzichtig af.
Irish stew met tofu. Dit (stoof-)potje bleek een pittige counter en spraakmakend, maar desalniettemin een grandioos spektakel.
Een blijgerecht van lekkere frites gaat er ook altijd wel in. Middels een ongegeneerde sliding rechtstreeks in de mond.
Last but not least promoveerde Shamrock tot hogere klasse met hun nagerecht. Driedubbellaags sorbetijs op een voetbadje van vruchtensmoothie. Een weergaloos einde van deze wedstrijd, uhhh, maaltijd.
Samenvatting: Shamrock rocks!
Foto’s: Alfons Spoler
